دو مخلوق وجود دارد. مخلوق
خاص و مخلوق عام. مخلوق خاص روح الله و مخلوق عام هوشمندی یا روح القدس. یک بعد را
از بالا داد (روح الله) البته هوشمندی هم از اوست و یک تجلی از هوشمندی تبدیل به
ماده شده و جسم ما ایجاد شده است.
«
خلق الانسان فی کبد » کبد به معنای رنج نیست به معنای میانه است. چون متوجه
نشدند معنا چی بوده گفتند در رنج. در حالی که انسان در «میانه» آفریده شده است.
اگر بگوئیم در رنج اشکال بزرگی به خدا وارد میشود که چه طور طراح چیزی طراحی میکند
که او در رنج باشد.یک جا می گوید « قل اعوذ برب الفلق، من شر ما خلق » پس
شرّ کلی را آفریده، شبکه مثبت و منفی، هر دو را خودش آفریده است. اما می گوید اگر
به تو اصابت کرد خودت مقصر هستی.از طرفی می گوید: « فی احسن التقویم، شما را در بهترین حالت و
زمان آفریده »
پس چه طور
می تواند این دو تا هماهنگ باشد که هم در بهترین حالت آفریده بشویم هم در رنج؟ بنابراین
ما از میانه آفریده شده ایم و خلقت خاص وعام مخصوص ما است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر