چند نکته

خود نمايي

نیاز به خود نمایی، بیماری ریشه دار و شایع جامعه ی ایران است. عجیب که کسی این بیماری را نمی بیند تا فکر چاره باشد. برعکس یک فرهنگ رایج آن است که کسی را شیر کن و از بیماری اش بهره برداری کن. کسی توجه ندارد، شکست همواره ی  کارگروهی  به همین دلیل است. مدیریت شکست خورده نیز زخمی خود نمایی ها و منیت هاست. عبادت ریایی نیز دین را به باد داده است. تظاهر و خود نمایی فقط پوچی عمل نیست، عمل منفی است و تشعشع منفی دارد.

در آموزه هاي عرفان حلقه نخست درفرادرماني به فرد آموخته مي شود از فرديت خويش بيرون آيد و دغدغه ي ديگري برايش موضوع شود. بدين ترتيب در مي يابد مهم بودن در به درد بخور بودن خلاصه مي شود. سپس در اسكن دوگانگي مي آموزد  هر چه مي خواهد همان را طلب كند. اگر توجه مي خواهد شهامت آن را داشته باشد كه به صراحت آن را طلب كند. سپس در كنترل دشارژ به اين ادراك مي رسد كه هرگز با بي توجهي ديگران تعادل خود را از دست ندهد و مسير خود را منحرف نسازد.

در آموزه هاي مكتب ظاهر خود تواضع رنگ ريا مي گيرد. فرد از همه مي خواهد او را بدون لقب و عنوان خطاب كنند تا شايد در اين بازار مكاره ي تمجيدهاي پوچ شخصيتي متمايز داشته باشد.

عمل

کسی که انتظار دارد گوینده ی کلام های معرفتی حتما خود قایل به آن باشد، ایده آل خواهی نامعقول دارد. گوینده فقط می شناسد که رفتار غلط است، چیزی که جامعه نمی داند. تنها همین! البته همين دانش مقدمه ی مهمی است در دور کردن ناشایست ها.

اگر گوينده رفتاري بر خلاف گفته هاي خويش داشته باشد‏، خود به خود طبق قانون مطابق تشعشعي كه دارد، كلامش بي اثر خواهدشد. به همين است كه بسيار استادان اخلاق و معرفت كه مدعي هستند سال ها آموخته اند و آموزش داده اند‏‌، مشتريان اندكي پيرامون خود دارند و اغلب نه اشتياق كافي دارند و نه انگيزه ي كافي براي عمل به دستورها . در مقابل استقبال وسيع از عرفان حلقه، رشك و حسرت اين گروه را برانگيخته است.

اما بايد دانست عمل در پايين مرتبه قرار دارد. عمل مهم ترين هنر انسان نيست. راه كمال از بهبود بخشيدن تشعشع وجودي آغاز مي شود. آن هنگام كه محور وجودي كمال شود، تشعشع وجودي به سمت خير اصلاح مي شود. سپس با كمك حلقه ها شخصيت او اصلاح مي گردد. در پي اين اصلاح است كه عمل صالح از فرد سر مي زند. اگر مسيري جز اين طي شود، فرد به اجبار و بدون ميل دروني به عمل خير دست مي زند كه بهايي ندارد.

سرسپردگي

در مسیر معرفتی، سرسپردگی بی معنی است.  مسیری اگر وجود دارد، انتظار فقط در این اندازه است که تا هنگامی که بهره می بری ا دامه بده. گام به گام باید به قضاوت نشست و اگر مثبت بود ادامه داد.

با وجودي كه اين نكته بارها و بارها از زبان بنيان گذار مكتب عرفان حلقه شنيده شده است‏ و در مقابل، جريان هاي فكري گوناگون همه به نوعي از سر سپردگي سخن مي گويند، باز هم عرفان حلقه به فرقه سازي متهم مي شود.

با تشکر از وبلاگ خوب : آب را گل نکنیم